நாடார்-மறவர் மோதலின் தொடக்கம்

நாடார்-மறவர் மோதலின் தொடக்கம்

நாயக்க ஆட்சி தென்தமிழகத்தில் வலுவிலக்கவும்
அதுவரை வேளாண்மையிலும் காவலிலும் நன்கு பயிற்சியிருந்த மறவர் பாளையக்காரர்களாக உருவெடுத்தனர்.

பார்ப்பன, வேளாள சமூகங்களுக்கு அடுத்ததாக வளமான நிலங்கள் இவர்கள் கைவசம் இருந்தன.

விவசாயத்தில் பயிற்சியில்லாத நாடார்கள் ஆற்றுப்படுகைக்கு வெளியே வறண்ட நிலங்களை பெருமளவில் வாங்கி கிணற்றுப் பாசனம் மூலம் நிலத்தடி நீரைப் பயன்படுத்தி பனைத்தொழில் செய்து பொருளாதாரத்தில் மேலெழுந்தனர்.

1885 நவம்பரில் கமுதியிலுள்ள மீனாட்சி சுந்தரேசுவரர் கோவிலில் திருவிழா நடக்கவிருந்தது.

வழிபாடு நடத்த கோவில் நிர்வாகத்திடம் நாடார்கள் அனுமதி கேட்டனர்.
கோவில் அறங்காவலரான ராமநாதபுரம் அரசர் பாஸ்கரசேதுபதி திருவிழா நடத்த அனுமதி அளித்தார்.
ஆனால், நாடார்கள் கோவிலுக்குள் வரக்கூடாது என்று விதித்தார்.
அதுவரை அப்படி ஒரு கட்டுப்பாடு அக்கோவிலில் இல்லை.
நாடார்கள் எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர்.

1897ல் மே மாதத்தில் திடீரென்று இந்த பிரச்சனை முற்றிப்போய் நாடார்கள் சிலர் துணிச்சலுடன் குழுவாகத் தீவட்டிகளுடன் கோவிலுக்குள் நுழைந்தனர்.
கருவறைக்குள்ளேயே நுழைந்து பூசை செய்தனர்.

இதையடுத்து கோவில் நிர்வாகம் பாஸ்கரசேதுபதி தலைமையில் நாடார்கள் கோவிலுக்குள் நுழைய தடைவிதிக்கவேண்டும் என்றும்
கோவிலைச் சுத்தப்படுத்த செலவுத் தொகை ரூ 2500 வழங்கவேண்டும் என்றும் வழக்கு தொடுத்தார்.

இதன்பிறகு 1899 ல் நடந்தது சிவகாசிக் கலவரம்.
தென்காசியிலும் கலவரம் மூண்டது.
கலவரத்தை அடக்க ராணுவம் வரவழைக்கப்பட்டது.

இந்த நிலையில் ஆங்கிலேய நீதிமன்றம் 1899 ஜூலை 20ம் தேதி
நாடார்கள் சமூக தகுதிநிலை குறைந்த மதிப்பீட்டில் இருக்கிறது என்றும்
அதை அவர்கள் தாண்டிசென்றுவிட்டனர் என்றும்
நாடார்களுக்கு எதிரான தீர்ப்பை வழங்கியது.
குற்றம்சாட்டப்பட்ட நாடார்களுக்கு கோவிலை புனிதப்படுத்த ரூ500 அபராதமும் விதித்தது.

சட்டப்படி எதையும் பார்க்கும் நீதிமன்றமே இப்படி தீர்ப்பை வெளியிட்டதை மறவர்களே எதிர்பார்க்கவில்லை.

உடனடியாக நாடார்கள் தமிழகம் முழுவதும் ரூ4200 நிதி திரட்டி வழக்கை உயர்நீதிமன்றத்திற்கு கொண்டுசென்றனர்.
அங்கேயும் நாடார்களுக்கு எதிரான தீர்ப்பே வழங்கப்பட்டது.

நாடார்கள் ஆங்கில அரசின் உச்சநீதிமன்றமான லண்டன் பிரிவி கவுன்சிலில் மேல்முறையீடு செய்தனர்.
1908ல் நாடார்களுக்கு எதிரான தீர்ப்பையே ஆங்கிலேய உச்சநீதியும் வழங்கியது.

இதை குருட்டுவாக்கில் இரு சாதிகளுக்கிடையேயான வெறுப்பாக பார்க்காமல் இதன்பின்னால் இருக்கும் அரசியலை உற்றுநோக்குவோம்.

நாடார்கள் மிகமோசமாக ஒடுக்கப்பட்டது இன்றைய கேரளாவின் தென்பகுதி மற்றும் கன்னியாகுமரியை உள்ளடக்கிய திருவாங்கூர் சமஸ்தானத்தில்தான்.
இது பரவலாக அனைவருக்கும் தெரியும்.
அதற்கு வடக்கே நாடார்கள் மீதான ஒடுக்குமுறை என்று எதுவும் இருந்ததாகத் தெரியவில்லை.

இந்த வழக்கு நடைபெற்றபோதுகூட தஞ்சாவூரிலும் சிதம்பரத்திலும் நாடார்கள் வழிபாடுகளையும் விழாக்களையும் நடத்தியுள்ளனர்.
திடீரென்று கமுதியில் கோவிலில் நுழைய தடைவிதிக்கப்பட்டது எந்த அடிப்படையும் இல்லாதது என்று நாடார்கள் வாதிட்டனர்.
சிதம்பரம் கோவிலின் தீட்சிதரை அழைத்துவந்தனர்.
அவர் சிதம்பரம் கோவிலில் நாடார்களுக்கு எந்தக் கட்டுப்பாடும் இல்லை என்று சாட்சி கூறினார்.
1872ல் கூட திருவைகுண்டம் கோவிலில் நாடார் நுழைய தடைவிதிக்க ஒரு வழக்கு தொடுக்கப்பட்டது.
எந்த அடிப்படையும் இல்லையென்று அது தள்ளுபடி செய்யப்பட்டது.

இதையெல்லாம் மீறி தீர்ப்பு நாடார்களுக்கு எதிராக வர ராமநாதபுர அரசர் மறவர்களை விட்டு நீதிபதியை மிரட்டினார் என்று ஜி.எஸ்.பிரைஸ் என்ற வெள்ளையன் பயனீர் நாளிதழுக்கு கடிதமாக எழுதி அதை வெளியிடச்செய்தார்.
(26 ஜூன் 1897).

இதையடுத்துதான் கலவரம் மூண்டது.
கிறித்துவ மிசனரிகள் நாடார்களை ஏற்கனவே சுற்றி சுற்றி வந்துகொண்டிருந்தன.

1899ல் பெரிய கலவரம் நடந்து ஓயவும் சரியாக ஆங்கிலேய நீதிமன்றம் அநியாயமான முதல் தீர்ப்பை வழங்கியது.
முதல் தீர்ப்பு ராமநாதபுரம் அரசர் செய்தவேலை என்பது உண்மையென்றே கொண்டாலும்
லண்டனிலும் அதே தீர்ப்பு வந்ததே.
பாஸ்கர சேதுபதி லண்டன் வரை மறவரை தூண்டி மிரட்டல் விடுத்திருக்கமுடியாதுதானே.
இதன்விளைவாக நடந்தது என்ன?
கூட்டம் கூட்டமாக நாடார்கள் கிறித்துவத்தைத் தழுவினர்.
(இதற்கான முதல் அடித்தளம் திராவிடத் தந்தையான கால்டுவெல்லால் போடப்பட்டது.
1849ல் "திருநெல்வேலி சாணார்கள்" புத்தகத்தை கால்டுவெல் எழுதினார்.
நாடார்கள் மீது பல்வேறு இழிவுகளைச் சுமத்தி எழுதியிருந்தார்.
1881ல் "History of Tennevelli" என்ற புத்தகத்தை எழுதிய கால்டுவெல் மீண்டும் நாடார்களைப் பற்றி தரக்குறைவாக வரலாற்றைத் திருத்தி எழுதினார்.
இதனால் கொதிப்படைந்து மிரட்டல்  நாடார்களுக்குப் பயந்து தலைமறைவும் ஆனார்).

அதாவது தாமிரபரணி ஆற்றின் பாசனப் பகுதியில் ஆற்றுப்படுகையில் மறவரும், ஆற்றின் நிலத்தடி நீர் கிடைக்கும் வறண்ட நிலத்தில் நாடாரும் தொழிலின் காரணமாக நிலைபெற்றிருந்தனர்.
இவ்விரு நிலைகளுக்கும் இடையேயான நிலங்களைக் கைப்பற்றுவதில் போட்டி ஏற்படுகிறது.
இதுதான் மறவர்-நாடார் மோதலின் மிகச் சிறிய அளவிலான முதல் ஆரம்பம்.
மறவர்-நாடார் மோதல் எங்கே ஆரம்பித்தது என்றுகூட இப்போது பலருக்கும் தெரியாது.

போட்டியில் வெற்றி தோல்வி என்றுகூட எதுவும் இல்லை.
மழைநன்றாகப் பெய்தால் மறவர்களுக்கு பெரிய வருமானம்.
மழைபொய்த்தால் பெரிய இழப்பு.
நாடார்களுக்கு எப்போதும் கிடைக்கும் நிலத்தடி நீர்.
குறைவான ஆனால் நிலையான வருமானம்.

மதவாதிகள் தங்கள் பங்குக்கு தூண்டிவிட்டனர்.
கிறித்துவ மதகுருக்கள் நாடார்களையும்
கோவில் பூசாரிகள் மறவர்களையும் ஆதரித்தனர்.

போட்டி என்றோ முடிந்துவிட்டது.
ஆனால் அப்போதே முடிந்திருக்கவேண்டிய சண்டையானது, ஆக்கிரமிப்பு வெள்ளையருக்கும், மதவாத போட்டிகளுக்கும், கட்சி அரசியலுக்காகவும் இன்றுவரை தொடர்கிறது.

இது நீறுபூத்த நெருப்பாக வைக்கப்பட்டிருந்தது.

இது மீண்டும் எப்படி தொடங்குகிறது பாருங்கள்.

காங்கிரஸ் மிதவாதம் தீவிரவாதம் என்று இரண்டாக உடைகிறது.
பிறகு காந்தி-நேதாஜி மோதலானது.
பிறகு காங்கிரஸ்-பார்வர்டு ப்ளாக் மோதலானது.
பிறகு காமராசர்-முத்துராமலிங்கனார் மோதலானது.
பிறகு பள்ளர்-மறவர் மோதலானது.

இது இன்று மள்ளர் இயக்கங்கள்-திராவிடக் கட்சிகள் மோதலாக முற்றிலும் வேறுவடிவம் பெற்றுள்ளது.

ஆகவே தமிழரே,
நமக்குள் ஆயிரம் பிரச்சனைகள் இருந்தாலும் மாற்றான் வந்து மூக்கை நுழைக்கும்வரை அது பெரிய மோதலாக வெடித்ததில்லை.
நாம் நமக்குள் மோதிக்கொள்வது எதிரிகளுக்கும் வந்தேறிகளுக்கும்தான் நன்மையில்போய் முடியும்.

இனியேனும் அரசியல் பார்வையுடன் சிந்தித்து செயல்படுவோம்.