இனம் என்றால் என்னவென்றே தெரியாத தமிழர்கள்

இனம் என்றால் என்னவென்றே தெரியாத தமிழர்கள்

ஒரு நபர் இருப்பார்,
தாய்மொழியில் பெயர் கிடையாது.
அவர் சாதிப் பட்டத்தை தன் பெயருடன் போட்டுக் கொள்வார்.
தன் மத அடையாளத்தை வெளிப்படையாக அணிந்துகொள்வார்.
தன் தாய் மொழியுடன் ஆங்கிலம் கலந்து பேசுவார்.
நடை உடை பாவனைகளில் நவீன மேற்கத்திய கலாசாரத்தை பின்பற்றுவார். 
இனம் தாண்டிய கட்சி அல்லது இயக்கத்தில் உறுப்பினராக இருப்பார் (கம்யூனிச கட்சி அல்லது இந்திய அளவிலான கட்சி).
ஏன் இந்தியா மீது பற்றுடன் கூட இருப்பார்.
ஆடம்பரமாகவும் வாழ்வார்.
இயற்கை பற்றிய எந்த புரிதலும் இருக்காது.
உடல் உபாதைகளுக்கு ஆங்கிலவழி மருத்துவமும் செய்து கொள்வார்.
கெட்ட பழக்கங்களும் இருக்கும்.
ஒழுக்கமான குடும்ப வாழ்க்கையும் இருக்காது.
பாடபுத்தகத்தைத் தவிர ஒரு புத்தகத்தைக்கூட படித்திருக்கமாட்டார்.

மேற்குறிப்பிட்ட நபர் ஒரு வேளை கன்னட இனத்திலோ, அல்லது தெலுங்கு இனத்திலோ, அல்லது  மலையாள இனத்திலோ, அல்லது சிங்கள இனத்திலோ பிறந்திருந்தால் அவருக்கு அந்த இனத்தின் தேசியவாதத்தில் இடம் உண்டு.

ஆனால் தமிழ் தேசியத்தில் இப்படிப்பட்ட ஒரு நபருக்கு, ஏன் இதில் ஒரு அம்சம் இருக்கும் நபருக்குக் கூட இடம் கிடையாது என்கிற நிலைதான் இருக்கிறது.

இந்த மனநிலை தற்போது மாறி வருகிறது என்றாலும் அது போதவே போதாது என்பேன். இனம் என்றால் என்னவென்றே புரியாதவாறு நம்மை மூளைச்சலவை செய்துள்ளனர்.

ஒருவன் தமிழ் தேசியத்தை ஏற்றுக்கொண்டாலே அவள் வெள்ளை வேட்டி சட்டையுடன் எந்த மத அடையாளங்களும் இல்லாமல் தூய தமிழில் பேசிக் கொண்டு கலப்பு திருமணமும் செய்திருக்க வேண்டும். அவன் எந்த கட்சியிலும் இருக்கவும் கூடாது. ஒழுக்கமாக எளிமையாக மொழிப்புலமையுடன் இருக்கவேண்டும். இப்படியெல்லாம் பல எழுதப்படாத நிபந்தனைகள் இங்கே இருக்கின்றன்.

சாதி, மதம், குடும்பம், சுயநலம், மேற்கத்திய மோகம் என எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டு தமிழனாக மட்டும் ஒன்றிணையவேண்டும் என்றால் அது ஏழேழு ஜென்மத்திற்கும் நடக்காது. அதனால்தான் தமிழ்மொழியைக் கரைத்துக் குடித்த வந்தேறிகள் அந்த இலக்கு நோக்கியே நம்மைத் தள்ளுகிறார்கள்.

தமிழருக்காக அனைத்தையும் துறந்து கிளம்பிய பலரை மேற்கண்டவாறு மாற்றி வெகுஜன மக்களிடம் இருந்து அவரை வேறுபடுத்தி தனிமைப்படுத்தி இறுதியில் பைத்தியக்காரன் போல திரியவேண்டிய நிலைக்குத் தள்ளிவிடுவர்.
மற்ற இனங்கள் பேசும் தேசியவாதத்தில் இனம் தவிர வேறு எந்த விடயத்தையும் அவர்கள் வலிந்து திணிப்பதில்லை. அவர்களின் தேசியவாதத்தில் மொழிக்குக் கூட முக்கியத்துவம் இருக்காது.

இங்கே தற்சார்பு பொருளாதாரம், சங்க கால இலக்கியம், சித்த மருத்துவம், சூழலியல், கார்ப்பரேட் எதிர்ப்பு என அத்தனையையும் தமிழ்தேசியத்தில் கொண்டுவந்து கலந்துவிட்டனர்.  மற்ற இனங்களில் இந்த மடத்தனமான போக்கு இல்லை. அவர்கள் இனத்தில் பிறந்தால் மட்டும் போதும் அவர்களது தேசியவாதத்தில் அவர்களுக்கு இடம் உண்டு.
இப்படித்தான் அத்தனை இனங்களும் வெறும் இனப்பற்றை மட்டும் அடிப்படையாகக் கொண்டு முன்னேறுகின்றன.

நாமோ மொழிப்பற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு நம் இனத்தில் பிறக்காத மற்றவர்களையும் சேர்த்துக்கொண்டு கடந்தகால வரலாற்றையும் கல்வெட்டுகளையும் நோண்டிக்கொண்டு இருக்கிறோம்.

நம்மைச் சுற்றி பிற இனங்கள் விஸ்வரூபம் எடுத்து நம்மை வீழ்த்த நேரம் பார்த்துக்கொண்டு இருக்கின்றன.
நாமோ இனவாதம் என்றால் என்னவென்றே தெரியாமல் கொஞ்சம் இனப்பற்று கொண்டு முன்வருபவரையும் மேற்கண்ட terms and conditions போட்டு விரட்டிவிடுகிறோம்.
கொஞ்சமே கொஞ்சம்பேர் சேர்ந்து எதாவது போராட்டம் செய்துகொண்டு போலீஸ்காரனிடம் உதைவாங்கிக்கொண்டு இன விடுதலையைக் கேலிக் கூத்தாக்கி கொண்டிருக்கிறோம்.

உலக இனங்கள் சாதி, மதம், கொள்கை என எதையுமே சமரசம் செய்யாமல் இயல்பான இனப்பற்றுடன் ஒன்றிணைந்து தனக்கான ராணுவத்தை அமைத்து கொண்டு நாட்டை அமைத்துக் கொண்டு சர்வதேச அரசியல் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்ற திட்டம் தீட்டிக் கொண்டிருக்கின்றன.

நாம் நமது பழங்கால பேரரசுகளை நமது மனதிற்குள் அமைத்துக்கொண்டு அதில் நம்மைத் நாமே ராஜராஜ சோழனாக நினைத்துக்கொண்டு கனவில் கற்பனையில் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம்.

இனம் என்பது மக்கள், மக்கள் என்பது உயிர், உயிர் என்பது வயிறு.
வயிற்றுப் பசிக்கு உணவிடாத அதாவது தன் இன மக்களின் வருமானத்திற்கு வழிசெய்யாத தேசியவாதம் மணிநேரம் நிலைக்காது.

  உதாரணத்திற்கு கர்நாடகத்தில் ஒரு தொழிற்சாலை அமைகிறது என்று வைத்துக்கொள்வோம் அந்த தொழிற்சாலையிம் கன்னடர்களை எவ்வாறு வேலைக்கு அமர்த்துவது என்றுதான் கன்னட தேசியவாதிகள் சிந்திப்பார்கள். அந்த தொழிற்சாலை சுற்றுச்சூழலுக்கு விரோதமாக இருந்தால் அதை அங்கே இருக்கும் சூழலில் போராளிகள்தான் எதிர்ப்பார்கள். இரண்டிற்கும் எந்த சம்பந்தமும் இருக்காது. நாமோ தேசியவாதத்துடன் பலவற்றையும் குழப்பிக்கொண்டு விழிபிதுங்கி நிற்கிறோம்.

இனியாவது நடைமுறையில் எது சாத்தியப்படுமோ அதைப்பற்றி பேசுவோம்.
இன்றைய நிலையில் நடைமுறையில் வேலைக்கு ஆகும் விடயங்கள் இரண்டுதான் ஒன்று சாதி இன்னொன்று வன்முறை. இதை தவிர்த்து எந்த கொள்கையும் தத்துவமும் சிந்தனையும் நடைமுறையில் உதவப் போவதில்லை.

ஆகவே தமிழ்ச் சாதிகளாக ஒன்றிணைவோம்.
சாதிய அடையாளத்துடனேயே தமிழர் என்கிற இனப்பற்றுடன் வேறு எந்த நிபந்தனைகளும் இல்லாமல் ஆயுதம் தாங்கி விடுதலைப் போராட்டத்தில் இறங்கி நமது தாய் நிலத்தை நமது கட்டுப்பாட்டிற்குள் கொண்டு வர வேண்டும். விடுதலை பெற ஆயுதவழியைத் தவிர்த்து வேறு வழியே இல்லை.

விடுதலைப் புலிகள் போலவா என்று நீங்கள் கேட்கலாம். புலிகள் போல நேர்மையான ஒழுக்கமான விடுதலை இயக்கம் என்றெல்லாம்கூட வேண்டாம். ஏனென்றால்  நாம் எத்தனை நேர்மையாக போரிட்டாலும் நம் எதிரிகள் நம்மிடம் அப்படி நடக்கப்போவதில்லை. இதற்கு 2009 இனப்படுகொலைக் கொடூரங்களே சான்று. இன்றைய நிலையில் இனப்பற்று மட்டும் போதாது இனவெறி வேண்டும். அதிலும் நாம் இருக்கும் பலவீனமான நிலையில் மிருகத்தனமான இனவெறி இருக்கவேண்டும். நாம் ஆயுதம் தூக்கியாக வேண்டும். நம்முடையதை மீட்டதுபோக பிறரதை ஆக்கிரமிக்கவும் வேண்டும். பல இனப்படுகொலைகள் செய்யவேண்டிய சூழலும் வரலாம். அதாவது மற்ற இனங்கள் போல நாமும் அடித்துப் பிடுங்கத் தயாராக இருக்கவேண்டும். அறம் முறம் என்று பிதற்றிக்கொண்டு இருக்கக்கூடாது. அப்படி இல்லையென்றால் நம் இனம் வரலாற்றில் நிலைத்திருப்பது கடினம்.